Mens Sana, Inc.

Terwijl Johan de Lepe Loodgieter (Mevr. Charlotte Decock vindt hem eerder een knuffelbeer, maar zij hoort dan ook graag Scala) en zijn kornuiten centrale verwarming installeren in ons kot, tegelijkertijd de waterleiding opnieuw aanleggen en dus mijn kamer en de keuken in een recordtijd tot een stort herleid hebben, maak ik dankbaar gebruik van Staels kot: een grote duplex studio met televisie en internet.
De kinderen van de buurvrouw maken mij stapelzot. Er heeft er daarnet eentje een tinnen fluitje in handen gekregen, ken je wel, en heeft er zowaar de hele zomer van Vivaldi op gespeeld. In C. En ja, enkel in C. Ik hoop in ieder geval dat ze hem gauw leren hoe hij zijn vingertjes moet gebruiken om andere nootjes te spelen, want ze maken me horendol! Ik wacht nog wel eventjes met reclameren totdat ik mijn examen bij de mama afgelegd heb.
Gelukkig zit er wel nog een leuke Poolse Phd studente op dit kot, Ania, die zowat overal geweest is en onder meer een aantal jaren op mijn favoriete eiland Groot-Brittannië heeft doorgebracht. Ze kwam net terug van Uppsala toen ik haar aanbood om haar met haar tassen te helpen (die bij een zorgvuldiger schouwing vol knäckebröd bleken te zitten), en zo was de toon gauw gezet. Ik ben blij om eindelijk nog eens iemand nieuws te ontmoeten, en ze is nog niet mis ook.
Alsof de goden mijn gebeden aanhoord hebben, is hier nog een tweede mooi meisje op kot dat telkens superlief lacht naar me als ik haar tegenkom. Lap nu moet ik weer kiezen. In het Engels een poging tot verleiden ondernemen is natuurlijk geen sinecure, maar aan de andere kant is het ook weer een uitdaging. We zoeken het wel eens uit, er ligt nog een heel jaar voor de boeg en het lijkt alsof de fundamenten voor een nieuwe vriendschap al gelegd zijn. Natuurlijk zal een of andere casanova haar wel weer vlak voor mijn neus wegkapen, but hey. Het went al wel.

Ik ben blij dat de hele Charlotte kwestie eindelijk begint te tanen: dat plezante, lichte gevoel dat ze er helemaal niet bij hoeft te zijn begint terug te komen. Ikzelf ben, onder het motto Mens Sana in Corpore Sano, al weer helemaal aan 't trainen met gewichtjes, set-ups en door pompen. Als ik nu nog die 10 kg die ze me heeft doen verliezen er terug aan kan kweken, ben ik binnenkort weer helemaal de oude en kan ik weer op jacht! Hoed jullie kroost.

Wat me nog vrolijk stemt, is de zon die eindelijk weer door de wolken komt piepen. 't Onding heeft blijkbaar zelf een volle maand vrijaf genomen en ik verlang tot het weer ook echt helemaal stabiliseert. Het moet ook mooi worden en blijven, want volgende week donderdag is er een exclusief pre-Leffinge-Leuren-gardenparty met onder andere één van mijn beste klasvrienden van het middelbaar. Ik kijk er al zó naar uit! En daarna nog Leffinge Leuren zelf natuurlijk! Met Therapy? op zaterdag! Hahs, the sorry days are over!

Nu goed, voor ik hier van slaap van mijn stoel (niet eens de mijne) rammel, ga ik me maar weer eens op de gekke ladder hijsen die Staels Lovenest met de rest van zijn studio verbindt.

steeds blijere Sander!