Friday 5 November 2004

Verse Muren

Bonjour,

Alle Amerikaanse uitwisselingsstudenten rukken zich de haren uit het hoofd! Hun Absentee Ballot en heel de administratieve rimram is tevergeefs geweest! De Britten staren ze meewarig na en laten weten dat ze 't altijd wel gezegd hadden. De Duitsers hadden het berekend, de Fransen gillen luid: dat Vrijheidsbeeld, dat is van ons! De Italianen praten Italiaans met de Spanjaarden. En ik, ik trek het me eigenlijk niet aan. Want ik heb zonet nieuw behang in mijn kamer gekregen! Schitterend!

De muffe geur is nu eindelijk uit mijn kamer, niet dat het zo stoorde, maar nu er vers behang is, merk je plots het verschil wel. Oh gruwel, de Zweedse gemiddelde arbeider gaat erg vroeg aan de slag. Ik kreeg een mededeling van een jolige kerel dat ik tegen kwart over zeven 's morgens mijn meubels in het midden moest staan hebben, dat alles van de muren moest weggenomen worden enzovoort. Na een partijtje lasergamen de avond ervoor (sterke afrader tenzij je geld teveel hebt) met een daaropvolgende sauna en film, dacht ik dat het misschien nog geen slecht idee was om alle verhuizingen de avond zelf nog te doen. Ik ken mezelf een beetje wat opstaan betreft. Voor de zekerheid had ik mijn klok op 6u gezet en hij deed getrouw zijn dienst. Het alarm ging af en nadat ik tweemaal onzacht in aanraking gekomen was met mijn bureau (door de verhuizing was ik gedwongen mijn bed onder mijn schrijftafel te schuiven), schakelde ik het onding uit, met de gedachte dat ik nog wel een uurtje zou kunnen doorslapen voor de man kwam. Briljant idee.

Het volgende ogenblik zwaaide de deur open en kwam dezelfde jolige man die mij eerder het briefje had gegeven de kamer binnengefloten "Nu är det dags!", "Het is tijd!". Het duurde wel even vooraleer ik me realiseerde wat er gebeurde en ik haastte me uit mijn kamer, druk duizenden excuses rondstrooiend. Was ik even blij dat ik de avond ervoor weer op mijn boeken in slaap was gevallen en al mijn kleren nog aanhad.

Wat doe je als je veel te vroeg wakker bent en je hebt je opdrachten voor de volgende lessen reeds geschreven? Juist, je zet een pot enorm zwarte koffie, wat met onze verkalkte koffiemachine sowieso al een halfuur duurt, en gaat ermee lekker uitwaaien op het dak. Met een fleece over mijn schouders gezwaaid en krampachtig mijn kop hete koffie van hand wisselend, keek ik over het ontwakende Uppsala. Kijk, dat is nu waarom ik altijd al in een hoge flat in een grote stad heb willen leven: al die mensen onder je, al die lichtjes, en niemand die weet dat jij daar staat. En maar best ook, ik weet niet wat iemand zou denken, die 's morgens bij zijn eerste kopje thee en knäckebröd nietsvermoedend door het raam kijkt, en na twee keer zijn ogen uitwrijven nog steeds die malle figuur op het dak ziet staan, met een lange, wapperende, zwarte doek over zijn schouders.

Het was diezelfde wind die mijn doek deed wapperen, die mij ook algauw weer de trappen afdwong. Maar voor herhaling vatbaar, dacht ik, en probeerde vergeefs de deur van de sauna waar ik de avond tevoren was geweest, te openen. Kijk, nu heb ik altijd gedacht dat je goed gek moet zijn om eerst een stomende ruimte in te kruipen, waar je bril zo heet wordt dat je 'm af moet doen, waar je ook het hangertje rond je nek gauw aan de kant moet smijten voor je je eraan verbrandt, en dan vervolgens onder een ijskoude douche te gaan staan en een hartaanval riskeren. Maar eenmaal uit de dampende helleput ontsnapt en afgekoeld onder de douche, voel je je zo springlevend en rein dat je er gelukkig van wordt! Nog iets voor herhaling vatbaar, dacht ik, maar die ochtend raakte ik er dus niet in.

Ik heb wel vaker lastgehad van een beetje herfstdepressiviteit, en daarom is het misschien nog niet zo fout dat het hier vroeg donker is. Als het eenmaal zo donker is, dat je dat grauwe wolkendek niet meer ziet, en enkel nog de gezellige lichtjes in alle kamers en keukens blinken, dan gaat het plots veel beter.

Onlangs was er Halloweenfest, of wat dacht je, dat Zweden ontsnapt aan de herimportering van het eigen Keltische erfgoed? Het concept was, dat je verkleed moest gaan. Ik stond weer versteld van zoveel originaliteit en deinsde in het begin wat terug. Maar zoals vaker met mij het geval is, ging ik tien minuten voor het begin Arsenij's kamer binnen met een WC-rol en ogen waarin onmiskenbaar te lezen stond: "maak een mummie van me". Zo gezegd, zo gedaan, toiletman mocht even later de rest van zijn gang zien veranderen in heksen, Chinezen, Batmannen en baardige hoeren. Het feest was ernaar.

Ondertussen is ook een nieuwe cursus gestart! Ik begon net verveeld te raken met enkel mijn Engelse cursussen. Nu begint Filmiskt Berättande. Dat is nu aangenaam hé, je krijgt elke 2 lessen een film te zien. Nadeel is dat er enorm veel gelezen moet worden en dat je ook nog eens beoordeeld wordt op je mondelinge activiteit in de les. Arme uitwisselingsstudenten, er wordt helemaal geen rekening mee gehouden. Maar ik zal proberen, al zal ik wel weer bestookt worden met de vraag of ik misschien van Noorwegen kom? Jaja, Zweeds is niet meteen de makkelijkste taal. Vooral niet omdat ze hun zinnen bezaaien met kleine partikelwoordjes die helemaal geen betekenis hebben, maar als enig doel een buitenlander behoorlijk te verwarren. Ik raak niet van het idee af dat het Zweeds een geconstrueerde taal is.

Maar niet getreurd, in de Engelse lessen kan ik me nog steeds uitleven en mijn Estuary English accent oefenen met Elin, die er zelf een jaar of wat gewoond heeft. En ik mag een presentatie schrijven over Cockney English, dus ik ben helemaal in mijn nopjes. Bovendien ben ik me ook de basics aan het aanleren van computerlinguïstiek, het zou maar wat tof zijn mocht ik mijn thesis een beetje in die richting kunnen doen.

Nu is er eentje van mijn korridor, de sappige Per, in Zwitserland. Hij heeft in het leger gediend en mocht toen met de Leopard-tank spelen. En nu hebben de mensen van het leger er niet beter op gevonden dan een Leopard-race te organiseren. In Zwitserland jawel, en die race gaat Per voor het Zweedse team winnen. Ik ben eens benieuwd!

Ho! Efficiëntie in Zweden. Ik heb er zonet eens een fijn voorbeeld van gezien. Ik was net het lokaal binnengegaan voor de Engelse cursus, en daar gaat het brandalarm. Iedereen kijkt mekaar even onderzoekend aan, om toch zeker te zijn dat het niet iemands nieuwe Nokia of Ericsson is, en neemt daarna rustig zijn spullen en begeeft zich naar de uitgang, waar er gezellig gebabbeld werd terwijl er nog geen minuut later enkele brandweermannen en een rampencoördinator hun werk deden. Bleek het gewoon een student te zijn die zijn brokkoli te lang in de microgolf had laten staan. Maar niet de minste paniek of zelfs maar het soort opwinding dat je hebt wanneer er iets een beetje anders verloopt dan anders.

Ok, ik ga nu een Duitser en een Zwitser moussaka leren maken.

Au revoir,
Sander out.

No comments: